การศึกษาล่าสุดจากสถาบันวิทยาศาสตร์ไวซ์มันน์ เปรียบเทียบความสามารถของมดและมนุษย์ในการเคลื่อนย้ายวัตถุขนาดใหญ่ผ่านเขาวงกต. นักวิจัยใช้ 'ปัญหาการเคลื่อนย้ายเปียโน' เวอร์ชันในชีวิตจริง, โดยผู้เข้าร่วมจะต้องจัดการวัตถุรูปตัว T ขนาดใหญ่ผ่านพื้นที่สี่เหลี่ยมที่แบ่งออกเป็นสามห้องที่เชื่อมต่อกันด้วยช่องเปิดแคบ.
มดของสายพันธุ์ Paratrechina longicornis, เป็นที่รู้จักในเรื่องพฤติกรรมการร่วมมือ, ได้รับการทดสอบเป็นรายบุคคล, เป็นกลุ่มเล็กประมาณ 7 คน และกลุ่มใหญ่ประมาณ 80 คน. ผู้คนถูกทดสอบเป็นรายบุคคล, ในกลุ่มเล็ก 6-9 คน และกลุ่มใหญ่ 26 คน.
ผลการวิจัยพบว่ามดในกลุ่มใหญ่มีประสิทธิภาพเหนือกว่ามดแต่ละตัว, และในบางกรณีผู้คน. พวกเขาแสดงความทรงจำร่วมกัน, รักษาทิศทางร่วมกันและหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดซ้ำๆ. แทน, สมรรถภาพของมนุษย์ไม่จำเป็นต้องดีขึ้นในกลุ่ม, โดยเฉพาะเมื่อการสื่อสารมีจำกัด. ผลการวิจัยเหล่านี้ชี้ให้เห็นถึงความร่วมมือโดยไม่มีการสื่อสารที่ชัดเจน, เช่นเดียวกับมด, อาจมีประสิทธิภาพมากกว่าในมนุษย์เมื่อมีการสื่อสารจำกัด.