Μια ωραία ψηφιακή επεξεργασία που έκανε ο καλλιτέχνης Λούκα Αγκνάνι

1 Comment

1. george says:

   31/05/2013 at 13:48

   δειλά – δειλά να σου πώ ότι για
   μένα κάθε έργο του Van Gogh (και όχι μόνο αυτού), είναι
   δημιουργός «ονείρου» (με την έννοια της ονειρικής ιστορίας, όχι κατ’ ανάγκη
   λογικής, εξερευνήτριας ακόμα και του μη συνειδητού).

   Κάθε Agnani πολύ – πολύ όμορφα, προσπαθεί να υλοποιήσει το δικό του
   όνειρο (το εκ του πχ, Van Gogh εκπορευόμενο) και
   μάλιστα (έτσι πιστεύω) ανειλικρινά και εκ των πραγμάτων πολύ φτωχά. Υλοποιείται
   το όνειρο. Πού είναι ο ήχος και η μυρωδιά? Το παιδί τρέχει από την μάνα στην
   αγκαλιά του πατέρα και το σημαντικότερο σε μια τέτοια υλοποίηση θα πρέπει να
   είναι οι ήχοι (το ξέρω καλά αυτό, μην αμφιβάλλεις). Και στην υλοποίηση στο έργο
   με τις λειτουργούσες καμινάδες εργοστασίων, πού είναι η βαριά μυρωδιά και η
   βρώμικη υγρασία πάνω στο δέρμα του παρακολουθητή της υλοποίησης. Άρα για ποια
   υλοποίηση μιλάμε? Και ας πούμε ότι ο Agnani για
   τεχνικούς λόγους, για άλλους περιοριστικούς (χρονικούς, οικονομικούς, marketing) περιορίστηκε στην υλοποίηση των ονείρων του, μόνο με
   την κίνηση. Ο ίδιος δεν ένοιωσε την ανάγκη να κουνήσει πχ τα λαμπρά συστατικά
   ενός φλεγόμενου ήλιου ? (ξαναδές σχετικό έργο). Μήπως δεν τον έπαιρνε? Μήπως θα
   έπρεπε από υλοποιητής (εφαρμοστής που λέω) να γίνει
   ονειροδημιουργός ? καλλιτέχνης δηλαδή, μικρός Van Gogh δηλαδή.

   Πέραν των ανωτέρω. Όσο και αν
   εξελιχθεί η τεχνολογία και οι υλοποιήσεις συμπεριλάβουν κίνηση, ήχους,
   μυρωδιές, αφή και δεν ξέρω τι άλλο, και άκοπα μέσω δικτύων μου προσφέρονται, με
   θαυμασμό θα τα παρακολουθώ και τα μπράβο δεν θα τα τσιγκουνεύομαι. Αλλά, δεν
   πρέπει να γίνω οκνηρός και να κρατήσω ανοιχτή την δυνατότητα να ονειροπλάθω
   όταν συναντώ ονειροδημιουργούς. Καλά τα δικά τους όνειρα, πρέπει να φτιάχνω τα
   δικά μου.

   

   

   Reply